Why So Serious?

    Η υστερική αντίδραση γύρω από το JOKER ("αυτή η ταινία δεν θα έπρεπε να υπάρχει") με έχει κουράσει. Ακόμα χειρότερα: Μ' έχει κάνει να βαριέμαι. Είναι τελείως διαφορετικό να αισθάνεσαι ότι το έργο σε προσβάλλει σε προσωπικό βαθμό: Αυτό είναι εντελώς σεβαστό. Όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν, έχεις το δικαίωμα να προσβάλλεσαι σε προσωπικό βαθμό απ' οτιδήποτε ξύνει πληγές σου. Μπορεί να παρακολουθώ μια ξεκαρδιστική κωμωδία, και στην ταινία να κάνουν κάποιο αστείο συνδεδεμένο με κάποιο τραύμα μου που έχει μείνει ανοιχτό. Σ' εκείνο το σημείο, ίσως αλλάξω κανάλι (το έχω κάνει), ίσως συνεχίσω να την παρακολουθώ με μια ξινή γεύση στο χαμόγελο μου (το έχω κάνει) – εκείνο που δεν θα κάνω, είναι να απαιτήσω ν' αποσυρθεί η κωμωδία επειδή ο Αλέξης θυμήθηκε κάτι που δεν έχει ακόμα ξεπεράσει.
    Ένα κοινό μυστικό με τους συνεργάτες μου, είναι ότι ο βασικός λόγος που στήριξα από πλευράς μου τόσο το JOKER μέσω της δουλειάς μου, ήταν για το καλό του Κινηματογράφου. Προφανώς κι ό,τι έκανα έπρεπε να βγάζει κι επιχειρηματικό νόημα, προφανώς κι ό,τι έκανα ήταν και κερδοφόρο για μένα. Μα ο βασικός λόγος πίσω από το πείσμα μου, ήταν ότι ήξερα πως αν το JOKER δεν κάνει εισιτήρια, όσοι διψάμε για την εξάλειψη των διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα σε Αληθινή Τέχνη και Mainstream Σινεμά, θα τον είχαμε πιει. Τα Μεγάλα Κεφάλια στα Μεγάλα Studios θα έβλεπαν τις απογοητευτικές εισπράξεις, και θα αναφωνούσαν (δικαίως) "Well, fuck that shit! JUSTICE LEAGUE μέχρι να σβήσει ο Ήλιος! Ποιανού μαλάκα ήταν η ιδέα να πάρουμε ένα ρίσκο; Πείτε του να περάσει απ' το Λογιστήριο." Προφανώς και η συνεισφορά μου θα ήταν ανέκαθεν εξαιρετικά μικρή, μια σταγόνα σ' έναν απέραντο ωκεανό. Αλλά για να κλέψω τη θριαμβευτική απάντηση από το CLOUD ATLAS: What is an ocean but a multitude of drops?
    Ναι, είναι ρεαλιστικά πιθανό κάποιος να δει το JOKER και να επηρεαστεί ώστε να γίνει τέρας. Όπως και είναι ρεαλιστικά πιθανό κάποιος να δει το SCREAM και ν' αρχίσει να σκοτώνει λυκειόπαιδα. Όπως και είναι ρεαλιστικά πιθανό κάποιος να δει την Τριλογία GODFATHER και να θελήσει να εμπλακεί σε οργανωμένο έγκλημα. Όπως και είναι ρεαλιστικά πιθανό κάποιος να διαβάσει τη ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ και να θεωρήσει ότι τα λόγια μίσους της εκκλησίας (κόλαση για τους αλλόθρησκους, κόλαση για τους ομοφυλόφιλους, κόλαση για τους αυτόχειρες) είναι σωστά. Όπως και είναι ρεαλιστικά πιθανό κάποιος να διαβάσει William Blake και μετά να σκοτώσει ένα βρέφος σε μια κούνια (αν δεν με πιστεύετε: THE MARRIAGE OF HEAVEN AND HELL --> Proverbs Of Hell). Αλλά για να αλλάξω ελαφρώς την πιο γνωστή φράση του ψυχολόγου Jordan Peterson (ενός ανθρώπου με τον οποίον διαφωνώ στα περισσότερα πράγματα που έχει πει, όμως στον οποίον τουλάχιστον αναγνωρίζω το σθένος του ενάντια στην παρωδία της πολιτικής ορθότητας που βιώνουμε): Για να μπορούμε να έχουμε Τέχνη που θα μας κάνει να αισθανόμαστε, πρέπει να ρισκάρουμε.
    Τα πιο επικίνδυνα Έργα Τέχνης, κατά τη γνώμη μου, είναι εκείνα που κάνουν τη βία να φαίνεται κουλ, και σέξι, και αστεία. Δεν τα κατηγορώ· έχω αγαπήσει πολλά απ' αυτά. Μα η σκληρή πραγματικότητα είναι η εξής: Η σκηνή στο PULP FICTION όπου ο badass χαρακτήρας του Samuel L. Jackson σφάζει το ένα πιτσιρίκι μετά το άλλο σ' εκείνο το διαμέρισμα ενώ φωνάζει "Say WHAT again!" είναι πιο επικίνδυνη από ολόκληρη την ταινία JOKER.
    Ειλικρινά πιστεύω πως οι περισσότεροι που έχουν γίνει έξω φρενών με την κυκλοφορία του JOKER, έχουν σοκαριστεί με το θράσος του καθρέφτη στην ιστορία του. Έχουν αγανακτήσει που οι δημιουργοί προσπαθούν να μας δείξουν τι δύναται να συμβεί όταν δεν θεραπεύουμε μια κατεστραμμένη ψυχή πριν να είναι πολύ αργά. Βλέπετε, οι περισσότεροι που έχουν γίνει έξω φρενών δεν θέλουν καμία θέση των κατεστραμμένων ψυχών στην κοινωνία μας. Θέλουν απλώς να τις εξαφανίσουν.
    Δεν είμαι περήφανος για πολλά πράγματα. Είμαι περήφανος που πίστεψα σε αυτήν την ταινία όταν δεν την πίστευε σχεδόν κανείς, είμαι περήφανος που ό,τι κι αν γίνει από δω και πέρα, εγώ τη στήριξα. Και είμαι ευγνώμων που το JOKER υπάρχει.
 

​__
© Αλέξης Αντωνόπουλος  
Mοιράστηκα πρώτη φορά το παραπάνω κείμενο (στην αρχική του μορφή), μέσα από τον Facebook λογαριασμό μου, στις 12/10/19.
​Εικόνα (πάνω) από: https://screencrush.com/joker-ending-spoilers/ (JOKER)
Εικόνα (δεξιά): Φωτογραφία από τα events που διοργάνωσα για την ταινία JOKER. Φωτογράφος: Phevos Kostikidis (Dimitris Andritsos Photography). Aριστερά: Vagelís Papoutsis. Κέντρο: Εγώ. Δεξιά: Dante Remzi.