Στον Ίδιο Δρόμο
Μια άγνωστη κοπέλα, πρέπει να ήταν γύρω στα 19, έκλαιγε ενώ περπατούσαμε στον ίδιο δρόμο. Τόσες φορές τη ρώτησα αν χρειάζεται βοήθεια, τόσες φορές τής είπα πως όλα θα πάνε καλά. Όμως κάθε φορά, το έλεγα από μέσα μου. Και υπάρχει κάτι παράλογο στο μυαλό μου που ξέρει –με θρησκευτική βεβαιότητα– ότι αν είχα βρει το θάρρος να τη ρωτήσω για να μ' ακούσει, κι αν είχε βρει το θάρρος να μου απαντήσει, αυτός ο κόσμος θα είχε σωθεί. Όλοι σας βασιζόσασταν σ' εμάς, μα εγώ παρέμεινα σιωπηλός κι εκείνη συνέχισε να κλαίει.
|
___
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Εικόνα από: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Edvard_Munch_-_Two_Human_Beings_(The_Lonely_Ones)_(1905).jpg (Edvard Munch)
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Εικόνα από: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Edvard_Munch_-_Two_Human_Beings_(The_Lonely_Ones)_(1905).jpg (Edvard Munch)