Ανέκαθεν
|
Ο ουρανός ήταν πάντοτε ένα ξεθωριασμένο ταβάνι. Νομίζαμε ότι ήταν ουρανός γιατί ήμασταν παιδιά. Ο ουρανός ήταν πάντοτε ένα ξεθωριασμένο ταβάνι, και τα δέντρα ήταν έπιπλα· κι εμείς, εμείς δεν υπήρξαμε ποτέ ζωντανοί. Ο ουρανός ήταν πάντοτε ένα ξεθωριασμένο ταβάνι, και τα δέντρα ήταν έπιπλα· και αυτό, όλο αυτό, ήταν απ' την αρχή ένα στοιχειωμένο σπίτι. Τα φαντάσματα ήμασταν πάντοτε εμείς.
|
|