Γάτα, Ξαπλωμένη

    Μια γάτα είναι ξαπλωμένη, νεκρή, σ' ένα στενό εδώ κοντά. Η γούνα της ολόφρεσκια, καθαρή. Ούτε μια ουλή. Και το σώμα της γυρισμένο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γυρίζει όταν μια γάτα σού δείχνει την κοιλιά της για να σου δείξει πόσο σ' εμπιστεύεται. Ακόμα και τα μάτια της, μισόκλειστα, φαίνονται σαν να μας κοιτάνε με νάζι. Κάθε λεπτομέρεια της στάσης της, μια άψογη απομίμηση, μια Οσκαρική ερμηνεία· σχεδόν σε πείθει ότι μπροστά σου έχεις μια ολοζώντανη γάτα που σου δείχνει τρυφερότητα.
    Νομίζω πως ο Θάνατος άφησε το κορμί της σε αυτή τη θέση για να μας κοροϊδέψει. Πάλι. Λέμε και γράφουμε, κι επιμένουμε, ότι με τις στιγμές ζεστασιάς κατακτάμε την Αθανασία. Ότι τούτες οι στιγμές δίνουν νόημα στη ζωή· νόημα που ο Θάνατος δεν μπορεί να κλέψει. Πως τούτες οι στιγμές ζουν για πάντα ως αναμνήσεις που ο Θάνατος δεν μπορεί να σκοτώσει. Και ο Θάνατος άφησε το κορμί αυτής της γάτας σε αυτή τη θέση για να μας παρουσιάσει, με κάθε λεπτομέρεια, μια τέτοια στιγμή ζεστασιάς. Υπό τη δική του διεστραμμένη ματιά, να μας προσφέρει όντως μια τέτοια στιγμή ζεστασιάς. Κι ενώ μάς την προσφέρει, μας φωνάζει γελώντας ότι και πάλι εκείνος είναι που έχει νικήσει. 

__
© Αλέξης Αντωνόπουλος  
Εικόνα από: http://highburywildlifegarden.org.uk/the-garden/north-london-wildlife/cats/row-2-no-1-banksy-cat-with-grim-reaper/