Ουρλιάζει

    Μια κοπέλα τσακωνόταν με το αγόρι της στον δρόμο που περπατούσα – του ούρλιαζε στα ρωσικά (ή τουλάχιστον νομίζω ότι ήταν ρωσικά). Δεν ήταν ο συνηθισμένος τσακωμός στη μέση του δρόμου: Η κοπέλα είχε καταρρεύσει ψυχολογικά, και τα ουρλιαχτά της σε τούτη την ξένη για μένα γλώσσα –ουλιαχτά με τόσο θυμό, αλλά και τόσο κλάμα– είναι από τους πιο τρομαχτικούς ήχους που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.
    Και θυμάμαι απόψε μια σκέψη που μ' έχει απασχολήσει επανειλλημένα: Πως οι περισσότερες ιστορίες τρόμου –αναφέρομαι τόσο σε αριστουργήματα, όσο και σε φτηνά προϊόντα– αυξάνουν τον τρόμο προσωρινά ώστε να τον κάνουν διαχειρίσιμο μακροπρόθεσμα. Παίρνουν το ουρλιαχτό εκείνης της κοπέλας –παίρνουν το δικό σου ουρλιαχτό, που ανεξαρτήτως του αν έχει ακουστεί, ξέρεις ότι υπάρχει– και το βάζουν στο στόμα ενός δαίμονα, ή ενός φαντάσματος, ή μιας μάγισσας.
    Οι περισσότερες ιστορίες τρόμου μάς καθησυχάζουν. Δημιουργούν φριχτές φιγούρες, και τις τοποθετούν ανάμεσα στο ουρλιαχτό και το σκοτάδι σου – και βλέπεις τα ευφάνταστα προσωπεία τους αντί για τον αντικατοπτρισμό σου.
    Μα είναι ο άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος το πλάσμα που ουρλιάζει.

___
© Αλέξης Αντωνόπουλος  / Alex Antonopoulos
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί αναθεωρημένη εκδοχή της ανάρτησης που πραγματοποίησα, στις 18/04/2017, μέσα από το Facebook προφίλ μου. / The above text is a revised version of the post I made on 18/04/2017 through my Facebook profile.
Εικόνα από /Image from: https://www.strangeharbors.com/blog/2018/10/14/the-bent-neck-lady-the-haunting-of-hill-house (THE HAUNTING OF HILL HOUSE series)