ΜΑΤΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΦΑ

Mάτια Ευγενικά και Σοφά

Κι αυτό το επιχείρημα που –αναφερόμενο στην ύπαρξη της φρίκης και του πόνου– προσπαθεί να καταρρίψει την ύπαρξη Του, ίσως έχει καταντήσει παλιομοδίτικο εδώ και κάτι αιώνες.
Αρκεί ν' αναλογιστεί κανείς μάτια ευγενικά και σοφά, κρυμμένα σε παλάμες, και βρώμικα μαλλιά να πέφτουν πάνω στις παλάμες, ανάμεσα στα δάχτυλα. Γύρω-γύρω οι άγγελοι κοιτάζουν έντρομοι. Κι Εκείνος –ντροπιασμένος, θυμωμένος, και σίγουρα πιο φοβισμένος απ' όλους τους αγγέλους– μουρμουρίζει με λυγμούς, ξανά και ξανά, το ίδιο πράγμα.
“Να θυμηθώ πώς ονειρεύομαι. Πρέπει να θυμηθώ πώς να ονειρεύομαι. Να θυμηθώ πώς ονειρεύομαι.”