ΈΞΩ ΦΡΕΝΩΝ

    Ορισμένοι άνθρωποι με κάνουν έξω φρενών, ειλικρινά. Το θράσος τους δεν περιγράφεται, δεν σέβονται τίποτα· σίγουρα δεν σέβονται προσωπικά γούστα, και το πάθος με το οποίο έχεις καλλιεργήσει τούτα τα γούστα.
    Ποτέ δεν μου άρεσε ο Πικάσο. Τον έβρισκα ανέκαθεν ψυχρό, επιτηδευμένο, και το ότι έχω διαβάσει πως ήταν κωλοχαρακτήρας ουδέποτε με βοήθησε να του δώσω περισσότερες ευκαιρίες. Ποτέ δεν μου άρεσε ο Πικάσο· ήταν ανέκαθεν ζήτημα προσωπικού γούστου.
    Και τις προάλλες μιλούσα με μια φίλη μου, μ' ένα από τα άτομα που αγαπάω περισσότερο στον κόσμο, και διαφωνούσαμε για τον Πικάσο· εκείνη μού εξηγούσε πόσο εκτιμάει τη ζωγραφική του, εγώ επαναλάμβανα ξανά και ξανά πόσο υπερεκτιμημένο τον βρίσκω. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο κομμάτι του θράσους, στο σημείο που ακόμα και τώρα με κάνει έξω φρενών. Γιατί γυρνάει και μου ξεστομίζει: "Να ξέρεις, η ζωγραφική του Πικάσο μού θυμίζει τα γράμματα σου. Μοιάζουν παιδικά, αλλά δεν είναι."
    Και τώρα έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει πίνακες του Πικάσο, και σαν να νιώθω ότι μου αρέσουν. Το θράσος ρε φίλε. Είμαι έξω φρενών.

___
© Αλέξης Αντωνόπουλος / Alex Antonopoulos
Εικόνα από (image from): ​https://gr.pinterest.com/pin/393290979952958916/?nic_v1=1asMVZZwZO%2FZ7NTImCwv09HG90jtXudz1orX9YEG3PT4GltuwyGS8hu7UBGIt9yDBI