Ο Αγριάνθρωπος

     Όταν ήμουν 12 χρονών, ενώ επέστρεφα απ’ το περίπτερο διαβάζοντας το καινούργιο αμερικανικό τεύχος του Spider-Man, είδα (πρώτα άκουσα, έπειτα είδα) έναν αγριάνθρωπο να ουρλιάζει στη μέση της πλατείας. Ούρλιαζε σε όλους· ούρλιαζε σ’ εμένα.
    Έντρομος, γράπωσα το χέρι ενός μεγάλου εκεί κοντά. Ήμουν έτοιμος να νιώσω λίγη ασφάλεια – μέχρι που συνειδητοποίησα ότι το χέρι του μεγάλου έτρεμε περισσότερο από το δικό μου.
    Σαν πρόσεξε την έκπληκτη έκφραση μου, το χέρι συνέχισε να τρέμει· μα τα μάτια του μεγάλου απολογήθηκαν, κι ύστερα απολογήθηκε η φωνή του:
    “Το ξέρω ότι θα ‘πρεπε να έχω μάθει μέχρι τώρα.” Το χέρι του έσφιξε το δικό μου, και πρόσθεσε: “Ίσως αυτό είναι το μυστικό που εμείς γνωρίζουμε κι εσείς όχι· πως κανείς δεν μαθαίνει ποτέ πώς να...” Ο αγριάνθρωπος τώρα ούρλιαζε πιο δυνατά, και τα ουρλιαχτά έπνιξαν τα υπόλοιπα λόγια.
    Αυτή η ιστορία είναι ένα ψέμα. Ποτέ δεν μου συνέβη κάτι τέτοιο. Αλλά ήλπιζα, μ’ αυτόν τον τρόπο, να σας εξηγήσω.

___
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Εικόνα από: http://www.comicbookdaily.com/columns/does-whatever-a-spider-can/heroes-dont-cry/