Προσευχή
α'
Δεν μπορώ να γράψω εδώ. Συνέχεια θόρυβος. Συνέχεια. Δεν σκάνε ποτέ. Και όλοι φαίνονται το ίδιο κι εγώ φαίνομαι το ίδιο με αυτούς. Και τώρα έχει θόρυβο. 00:32 και δεν σκάνε. Δεν σκάνε. Αλλά πρέπει να συνεχίσω να γράφω. Δεν μπορώ να χάσω κι αυτό. Δεν πρέπει να ξεχάσω. β΄ Εύχομαι να διαβάζεις αυτό το ποίημα. Αν το διαβάζεις, σημαίνει πως τα κατάφερα. Ή τουλάχιστον κατάφερα να πω κάτι αληθινό εδώ και ν' ακουστώ από σένα. Έχει ησυχία εκεί που είσαι τώρα; Αν έχει ησυχία, μην κρίνεις τις λέξεις μου αυστηρά. Οι λέξεις είναι δύσκολες για μένα τώρα, μα θέλω να τις έχεις. Αν έχει θόρυβο εκεί που είσαι ή αν ακόμα κι η ησυχία σε κουφαίνει, όπως συμβαίνει όταν η σιωπή κρύβει τα όνειρα που κάποτε μας χρέωσαν ως αμαρτίες, τότε θέλω να ξέρεις πως είμαι εδώ με το τετράδιο μου ανοιχτό και προσπαθώ να μην ξεχάσω. Παλεύουμε ενάντια σε μια αόρατη απειλή έναν αιώνιο πόλεμο που σαν ονομάσουμε με λέξεις χάνεται για να επανεμφανιστεί ως μια καινούργια λέξη ένα καινούργιο δόλωμα που θα ματώσει τα χέρια όσων προσπαθήσουν να το πνίξουν. Και κοιτάζοντας τις παλάμες μας θα δούμε μονάχα το αίμα· το δικό μας και των αδελφών μας. Κι εκείνο που προσπαθήσαμε να πνίξουμε θα ζει και θα μας μαστιγώνει και θα μας σκοτώνει κάθε μέρα μέχρι εσύ να ονειρευτείς το όνειρο που μας αξίζει. ___ Το παραπάνω ποίημα περιλαμβάνεται στη συλλογή ΕΔΩ (εκδόσεις Πασιφάη). © Αλέξης Αντωνόπουλος Εικόνα από: http://www.jasonericbrooks.net/on-being-gods-tool-guest-post-by-gail-lane/ |