Τα μάτια μιας κοπέλας
σ’ εμπνέουν να γράψεις ένα ποίημα.
Κι εσύ θες, απρόσκλητος,
να της προσφέρεις τα δικά σου μάτια.
Μα τα μάτια σου
δεν ενέπνευσαν ποτέ κανέναν.
Και τα μάτια της κοπέλας
δεν σε κοιτάζουν ξανά.
Όμως κάποτε
μαθαίνεις
πως διάβασε το ποίημα.
Και τα μάτια της δάκρυσαν
διαβάζοντας το ποίημα.
Η Τέχνη λοιπόν, δίνει εκεί που οφείλει.
Πάντα.
Κάποιοι καλλιτέχνες την αποδέχονται
άλλοι, παραπονεμένοι, τη φοβούνται:
Η Αλήθεια παραμένει.
Η Τέχνη είναι δίκαιη.
___
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Εικόνα από: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/b3/53/58/b3535860d83c6aee26c70cc2c79e6e30.jpg