Ήθελα να γράψω
,τ’ ομολογώ,
ένα ιδιαίτερα καταθλιπτικό ποίημα.
Ήθελα να γράψω
,τ’ ομολογώ,
πως αισθάνομαι ότι απέτυχα.
Πως κανείς δε νοιάζεται για το τι έχω να πω.
Πως το παιδικό μου όνειρο να σώσω τον κόσμο
ήταν σύννεφο σε Αυγουστιάτικο ουρανό.
Ήθελα να γράψω
όλα αυτά
κι ακόμα περισσότερα
όμως το Παρίσι δε μ’ αφήνει να τα γράψω.
Γιατί στο πάρκο που βρίσκομαι τώρα
Δύο περιστέρια μπροστά μου σε λίγο θα κάνουν έρωτα
Και έχει ήλιο, αλλά και αεράκι
Και αριστερά μου παιδιά παίζουν παιχνίδια και γελάνε.
Κι αν απέτυχα λοιπόν, γιατί να το φωνάξω;
Η ζωή είναι υπέροχη.
___
Το παραπάνω ποίημα περιλαμβάνεται στην ποιητική ανθολογία ΚΑΠΝΙΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΚΑΠΝΙΖΟΝΤΕΣ (εκδόσεις Vakxikon), καθώς και στη συλλογή ΕΔΩ (εκδόσεις Πασιφάη).
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Εικόνα από: http://1.bp.blogspot.com/-G_rdber5i-8/TatSbV3ej-I/AAAAAAAAGck/M5zcYFWyJac/s1600/Seurat.jpeg.jpg